Regenboogstrand, de wateren van Agnes en Yeppoon,

Na het spannende avontuur in de bossen kozen we voor een veilige nacht in Rainbow Beach. Maar om daar te komen was toch een klein avontuur op zich. Op een hobbelige zandweg waar de TomTom het spoor bijster was hield Jenne de enige auto aan die langskwam. Een aardige, ietwat ruig uitziende meneer deed zijn raampje omlaag en zei dat we hem konden volgen. Hij moest een eind dezelfde weg en wist wel een goede route. We noemden onze reddende engel ‘Jannes Platvoet’, hij had een lange ruige baard en liep op blote voeten (nog even en Jenne zijn baard is even lang..). In een café onderweg haalde hij twee zakken ijs. Zijn trouwe viervoeter wachtte trouw op hem in de auto, en dat deden wij ook maar dan in onze camper. Wat moest ie met die zakken ijs die hij achterin zijn pick up gooide, overdekt met donker plastic???? Onze fantasieën sloegen al weer op hol maar hebben we de mond gesnoerd na onze eerdere spannende nacht.

Jannes Platvoet stopte bij zijn ranche. De ingang was een attractie op zich door een groot imposant gierijzeren hek van een adelaar. Jannes gaf toch wel te kennen dat veel mensen daar vaak een foto van maakten dus dat deden wij dan ook maar. Na vriendelijke bedankjes vervolgden wij onze weg naar Rainbow Beach....

Hiervandaan zouden we met een stoere 4x4 naar het grootste zandeiland ter wereld gaan; Fraser Island. Hier zijn de wilde honden ‘Dingo’s’ thuis en is er een mooi lagoon om te zwemmen. Mannen (en vrouwen ookJ) kunnen als kleine kinderen met de auto door het mulle zand crossen met de gehuurde 4x4.

Helaas peanutbutter want het was niet mogelijk om dit plan in 1 dag uit te voeren. Aan alles zit een prijskaartje want het was mogelijk maar dan voor een hoofdprijs of we konden met een grote 4x4 bus samen met andere toeristen. Dat groepsgebeuren leek ons niets dus we hebben het plan laten schieten. De reden dat men minimaal 1 nacht moet camperen/ verblijven op Fraser heeft te maken met het tij, eb en vloed. Het geeft te veel risico om in een dag heen en weer te reizen. Lichtelijk gedesillusioneerd reizen we verder naar Agnes Water. De eerste kilometers komen we allemaal stoere 4x4 voertuigen tegen, in alle vormen en maten en bepakt met gerei om Fraser Island te ontdekken. Slik....maar keuze gemaakt is gemaakt en wij hebben een volgend doel in zicht.

Volgens onze reisbijbel is Agnes Water een prachtige spot aan het water. Ernaast ligt het plaatsje 1770. Aparte naam voor een plaats, in dit jaartal meerde James Cook hier aan. We merken dat we het een beetje zat worden om iedere dag weer ons boeltje te pakken en weer een stuk te rijden. In Agnes Water hopen we minimaal twee nachten te blijven. Bij een van de immer aardige en goed uitgeruste VVV’s informeren we naar een mooi plekje om te overnachten (ter controle op onze mooie-plekjes-gids). De vrouw aldaar is aardig en hulpvaardig maar als je nog niet depri was dan werd je het wel... “The weather is not good at the moment, you will get wet” en “normaly the water is christal blue but now it is brown, the wind is in the wrong direction”. Okeeee.....hmmmmm. Het was zonnig en ons was het bruine water nog niet opgevallen dus waar heeft ze het over.

Mooie plek gevonden, aan zee, circa 50 meter van het strand af. Park was de week ervoor op nieuw heropend, mooie nieuwe safaritenten in de verhuur, op palen gebouwd met een veranda en een lounge bank en uitzicht op zee...prachtig.

De volgende ochtend tijdens de muesli en toast besluiten we om toch verder naar het noorden te rijden. Op de een of andere manier zijn we op zoek naar mooiere uitzichten, adembenemende stranden en we weten nog niet goed wat. Met elkaar hebben we het heerlijk maar we missen het “oooh” en “aahhh” gevoel nog. Zijn we te verwend? Hebben we al te veel gezien in de wereld? Dat willen we niet geloven. De mensen hier zijn enorm aardig en heel hulpvaardig. Het weer is prima; zonnig en tussen de 25 en 30 graden overdag. ’s Nachts vaak regen en overdag soms een stevige bui. Het zeewater was vandaag warm maar is soms een stuk kouder. Het reizen met Tippe bevalt super goed, ze is zo’n schat en vindt alles prima, waar we ook staan(zij heeft geen verwachtingen van mooie plaatjes uit boeken, is dat het misschien?). We hebben nog 10 dagen tot Cairns en willen daar waar het mooi is langer blijven. Misschien (toch) een nachtje naar een van de eilanden van de Whitsunday Islands. Meer naar het noorden schijnen de stranden mooier en de omgeving subtropischer te zijn, we kijken er naar uit.

Vandaag hebben we wel een culturele injectie opgedaan; een bezoek aan het Cultural Aboritional Dreamtime museum in Rockhampton. We kregen een rondleiding en daarna een soort van spreekbeurt van Stephen. Deze jongeman vertelde over zijn voorvaderen, de rituelen, muziekinstrumenten, voedselgewoonten en veel meer. Hij bleef wel een half uur praten en praten en had niet in de gaten dat zowel wij als zijn andere toehoorders (een Nederlands echtpaar) vaak de aandacht even door het raam naar buiten lieten vieren... Oh, hij had een trouwe luisteraar die vol afwachting bleef kijken en luisteren; Tippe. Ze vond alle spulletjes op tafel interessant en dan ging hij trommelen (want dat deden zijn voorvaderen ook) en dat was het natuurlijk helemaal!

We leerden boomerang gooien, dat vonden wij het hoogtepunt want het lukte ook nog! Van oorsprong blijken de leuke speledingen gemaakt te zijn om op dieren te jagen en dus niet om retour te komen maar wij hebben er wel lol mee gehad (en gaan thuis kijken of het ook zo goed lukt).

We zijn nu in Yappoon, een badplaatsje met een heel breed strand met miljoenen bolletjes zand die door kleine krabjes zijn vervaardigd. Weet even niet meer waarom die ijverige beestje dat doen, we denken als een soort camouflage. Het is een mooie kunstwerk als je het strand op loopt; een mozaïek van zandbolletjes. Nu zitten we buiten, het is donker, we hebben ons hapje op en de kleine meid ligt al even in haar dreamtime land. We hebben haar lekker gewassen in de wasbak van de camper, prima oplossing en met wat puzzelwerk past ze er nog heel goed inJ.

Morgenochtend hopen we onderweg op onze doorreis deze update te versturen.

Dikke kus van ons

Ps: nog een anekdote dat ons achtervolgt... Bij het afhalen van onze camper zat er een ouder Duits drietal naast ons om hun camper te regelen. De vrouw had contact met Tippe. We wisselden wat woorden uit in het Duits. Zegt die mevrouw ineens tegen Tippe “Du schönes Deutsches Kind”. Huh?! Pardon?! Toen zijn we maar snel Nederlands met elkaar gaan praten en heel gebrekkig Duits... Pas was Tippe weer in de aandacht van een Duitse vrouw. Toen zagen we het al aankomen dus hebben we gezegd dat we “aus Holland” komen.